MEHMET GALİK

Pülümür’de her sonbaharda ölüler anılır. Köylünün işinin bittiği dönemde, aileler ölen yakınlarını  anmak için hayır yemeği verir. Yemekten sonra her Perşembe günü ocağa  yağla yoğurulmuş hamur atılır. Yanan yağlı hamurdan yayılan kokunun, ölülerin ruhuna  ulaştığına inanılır.

Yıllarca uygulanagelen geleneğin unutulmaya yüz tuttuğu gözleniyor.

Perşembe gün batımından önce ocağa atılan yağlı hamurdan yayılan kokunun, ölülerin ruhuna ulaştığına inanılır.

Pülümür köylerinde her aile ölülerini anmak için hayır yemeği verir. Hayır yemeğinin ardından  Kur’an okutulur. Bu yemek, aile bütçesine göre değişir.  Zervet, sulu et (sorvıke), pilav, komposto vb. yemeklere, köylüler davet edilir. 

Her yağlı hamur bezesi, ölü adı anılarak ateşe atılır.

Hayır yemekleri başlangıçta evlerde verilirdi. Son yıllarda,   bazı köylerde, kapatılan köy okullarında verildiği görülüyor.  Kocatepe  köylüsü,  hayır yemeklerini   evde vermeye devam ediyor.

Hayır yemeğine çağrılan hoca, sofra duası okur. Yemekten sonra da Kur’an okur.

Kocatepeli Zöhre Doğan ve Hatice Galik, ölen yakınları için ateşe yağlı hamur atıyor.

Köy okullarının sosyal amaçlarla (kültür merkezi, köy odası vb.) kullanılması, bireysel ulaşım olanaklarının artması,   köy nüfusunun azalması vb. etkenlerin, hayır yemeklerine çevre köylerden de  katılım sağlanması için  elverişli ortam  yarattığı söylenebilir.
Pülümür köylerinde hayır yemeği verildikten sonra ölüler için yeni  bir ritüel  gerçekleştirilir. Perşembe  günleri, günbatımından önce, ateşe yağlı hamur  (arduru) atılır. Ocakta yakılan hamurdan yayılan kokunun, ölünün ruhuna kavuştuğuna inanılır.
Pülümür köylüsü, sobayla tanışmadan önce ocak ateşiyle ısınırdı. Ocak, yöredeki bazı dinsel ritüellerde de önemli yer tutuyor.

YAĞLI HAMUR NASIL YAKILIRDI?

Ölü anmak için yakılan hamur, günbatımından önce hazırlanır.  Un, tereyağıyla yoğurulur. Küçük bezelere ayrılır. Her bir beze, ölü adı anılarak ocağa atılır:

“Babam Kali Ağa için.”

“Babaannem Hatice için.”

Ocaktan yayılan yağlı hamur kokusuyla, hayatta olmayan yakınlar  anılır.  Bu ritüelle, aileye emek verenlere karşı görevlerden biri  yerine getirilmiş olur. Sümerler (MÖ 400-2000) vd. uygarlıklara dayandırılan ritüel, yaşama veda eden aile bireylerine duyulan sevgi ve bağlılık duygusunu yıllarca yaşatma olanağı sağlar.  

(Pülümür Haber, 29 Kasım 2023)

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir