Ceviz, yüzyıllara meydan okuyan bir ömür sürer. Onu toprakla buluşturanlara karşı borcunu son dalı kuruyana kadar öder. Cevizi toprakla buluşturanlar, gelecek kuşaklara ve yaban hayata aslında bir servet bırakmış olur. Sadece insanlar değil, sincaplar, ayılar, kargalar, saksağanlar ve börtü böcek de cevizle beslenir.
Koca gövdesi ve gökyüzünü öpen dalları, nice canlıya ev sahipliği yapar.
Pülümür Kırmızıköprü’yü Mezra, Kaymaztepe, Akdik, Kovuklu, Boğalı, Kocatepe, Sarıgül, Dağbek, Karagöz, Çakırkaya’ya bağlayan kara yolunun 2. km’sinde yer alan ceviz, kim bilir kaç kuşağı sonsuzluğa uğurlamış.
1950’li yıllarda Kocatepe, Sarıgül, Çakırkaya köylerinde yaşanan ceviz kıyımından kurtulmayı başarmış.
İlkbaharda coşan dereye kafa tutmuş. Bir zamanlar iki değirmen çarkını çeviren Pişi Deresi’ne paralel uzanan kökleriyle sımsıkı tutunmuş toprağa.
At sırtında ölüme giden genç kadının, kanına girilen masum köylülerin, feodal zorbalığın yaka paça kocaya verdiği genç kızın, hayatı çalınan gelinlerin yoldaşı.
Cevizle dostluğumuz, yarım yüzyılı aşkın. Onu hemen her sabah selamlamadan yola devam etmek mi, asla!
Zor yollar, ulu ağaçların beslediği umutlarla aşılır…
Pülümür Mezra köyü Pişi Deresi’ne yoldaş ceviz ağacı.Yüzyıl önce iki değirmen çarkını çeviren Pişi Deresi’nin ceviz ağacıyla dostluğuna, kaç kuşağın tanıklık ettiğini bilen yok.Pülümür Kırmızıköprü’yü Mezra, Kaymaztepe, Akdik, Kovuklu, Boğalı, Kocatepe, Sarıgül, Dağbek, Karagöz, Çakırkaya’ya bağlayan kara yolunun 2. km’sinde yer alan ceviz, dile gelse de konuşsa…Pülümür Mezra köyü Pişi Deresi, Temmuz sıcaklarıyla boğuşuyor.Pülümür Mezra köyü Pişi Deresi (Dere Pişiye) kıyısında tarihe tanıklık eden ulu ceviz ağacı.Kar ve yağmur sularına, toprağı kavrayan kökleriyle direnen ceviz ağacı.Yüzyılları geride bırakan ulu ağaç.Sincaplara ev sahipliği yapmanın haklı gururu…Zorluklara meydan okumanın verdiği gurur.Kim bilir kaç kuşağı sonsuzluğa uğurlamıştır…Dere kıyısında yaşama tutunmanın sevinci…Ceviz, geçmişten geleceğe bırakılan insanlık birikimidir. Cevizi toprakla buluşturan çalışkanlık ve üretkenliğe saygıyla… Ulu ağaçlar, ülkenin zenginlik kaynağı…Gölgesinde ‘su çimen’ çocuklar şimdi nerede?Dallarıyla, gövdesiyle, meyvesiyle yaşamı besleyen ceviz ağacı…Minik sincap, kahvaltısını çoktan yapmış!Meyvesinden tatmayan yolcu yok!Komşularla uyum içinde yaşamanın mutluluğu… Sabah güneşini ağırlaması için sadece birkaç dakikaya ihtiyacı var…Ceviz gölgesinden korkmaya gerek yok!Kasketi terden sırılsıklam köylüleri ferahlatan serinlik…
