18 Ağustos… Erzincan Kalecik köyü yolunda yavru tilkilere rastlıyoruz. Saatlerimiz 19.31’i gösteriyor. Köyün girişinde, Erzincan İl Özel İdaresinin diktiği köy tabelasına yaklaşık iki yüz metre uzaklıktayız…
Hava kararmış.
Sokak lambasının aydınlattığı alanda dört yavru tilkiyle karşılaşıyoruz. Belli aralıklarla yürüyorlar. Kısa bir süre sonra tilkilerden biri bulunduğumuz yere geliyor. Ürkmüyor. Aramızda iki ya da üç metre var. Göz göze geliyoruz tilkiyle. Bizden kaçmıyor. Yol kenarındaki kardeşlerinden biri daha yola çıkıyor. Yakınımızdaki tilki hafif öksürüyor. Patileriyle başını kaşıyor. Kardeşi, yolun üst kısmındaki kayısı, elma ve armut ağaçlarının arasında kayboluyor. Yanı başımızdaki tilki de kardeşinin peşine düşüyor. Bir süre sonra yeniden görünüyor tilki. Birkaç saniye yolda dolaştıktan sonra karanlığa karışıyor.
Ay ışığında yola koyuluyoruz. Hoyratlığın, nefretin, bencilliğin son bulduğu, tüm canlıların güven içinde yaşadığı bir ülke özlemiyle düşüyoruz yola…
Ay ışığında ağır adımlarla ilerliyoruz…
Fasulye tarlasında akşam sofrasına oturan bozayıyı ürkütmeden…
